تدوین مدل ساختاری تعهد زناشویی بر اساس بخشایشگری و خود-تمایزیافتگی با میانجی‌گری صمیمیت زناشویی

برای درک کیفیت و ثبات روابط زناشویی، توجه به تعهد زناشویی به‌اندازۀ رضایت زناشویی اهمیت دارد. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل علی تعهد زناشویی بر اساس بخشودگی و تمایزیافتگی با میانجیگری صمیمیت زناشویی، انجام گرفت. روش پژوهش ازلحاظ ماهیت کمی، ازنظر هدف کاربردی و ازلحاظ شیوه گردآوری داده‌ها همبستگی از نوع تحلیل معادلات ساختاری است. نمونه‌ای به حجم 442 نفر از میان تمامی کارکنان متأهل آموزش‌وپرورش ناحیه 1 و 2 سنندج به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه‌های تعهد زناشویی (Adams & Jones, 1997)، صمیمیت زناشویی (Walker & Thompson, 1983)، خود تمایزیافتگی (Skowron & Schmitt, 2003)  و بخشش(Pollard & Anderson, 1988)  توسط آزمودنی‌ها تکمیل شد. نتایج حاصل از تحلیل معادلات ساختاری نشان داد که بخشش (47/0=β، P≤01/0)، تمایزیافتگی (13/0=β،P ≤ 05/0) و صمیمیت (12/0=β، P ≤ 05/0) بر تعهد زناشویی اثر مستقیم دارند. همچنین بخشش (08/0) و تمایزیافتگی (02/0) با واسطه صمیمیت بر تعهد زناشویی، اثر غیرمستقیم دارد. یافته‌های پژوهش بیانگر برازش مدل مفهومی تعهد زناشویی بر اساس تمایزیافتگی و بخشش با واسطه‌گری صمیمیت زناشویی با مدل تجربی است. درمجموع یافته‌های این پژوهش نشان‌دهنده تأثیر بخشش، تمایزیافتگی و صمیمیت بر تعهد زناشویی است و درنتیجه باوجود تعهد زناشویی زوج علی‎رغم تجربه رویدادهای دردناک همچنان باهم بودنشان را حفظ ‎می‌کنند و با مقید بودن به اعمال و چهارچوب‌هایی خاص به یک هدف عالی مقید می‌باشند.